ქართული მეღვინეობა

სამეგრელოს რეგიონში ერთ-ერთი უძველესი ქართული ყურძნის ჯიში - ოჯალეში მოდის, რომლისგანაც წითელი ნახევრად ტკბილი ღვინის სახეობები იწარმოება. ყურძნის აღნიშნული ჯიში სამეგრელოს რეგიონის ადგილობრივ სახეობად მიიჩნევა, თუმცა გამომდინარე იქიდან, რომ ვაზის დაავადებებისადმი მაღალი მგრძნობელობა ახასიათებს, მოსავალი საკმაოდ მცირე ოდენობით მოდის.

სამეგრელოში ასევე მოდის ცოლიკაური, ყურძნის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ჯიში დასავლეთ საქართველოში, რომელიც თეთრი ღვინის, მათ შორის ნახევრად ტკბილი და ცქრიალა სახეობების, წარმოებისას გამოიყენება.

აჭარაში, განსაკუთრებით კი მთიან რაიონებში, როგორიცაა ქედის მუნიციპალიტეტი, ჩხავერის ვაზი ხარობს. ჩხავერის ყურძნისგან წარმოებულ ღვინის სახეობებს ღია ვარდისფერი შეფერილობა აქვს და ხასიათდება წითელი კენკრის, ალუბლის, ტყის ხილისა და სანელებლების ცინცხალი არომატებით.

აჭარის რეგიონში მცირე რაოდენობით მოდის ცოლიკაურის ჯიშის ყურძენი.

გურია განთქმულია ჩხავერის ყურძნის ჯიშით, რომლისგანაც უნიკალური ვარდისფერი ღვინის სახეობები იწარმოება. გარდა ჩხავერისა, აღნიშნულ რეგიონში მცირე რაოდენობით მოდის ალადასტურის ყურძენიც, რომლისგანაც წითელ მშრალ ღვინის სახეობებს აწარმოებენ.

ცოლიკაური გურიის რეგიონში მთავარი თეთრი ყურძნის სახეობაა, რომელიც ნახევრად ტკბილი და მსუბუქი თეთრი ღვინოების წარმოებისთვის გამოიყენება.

იმერეთის რეგიონში ოცხანური საფერესა და ალადასტურის ყურძენი მოდის, რომელთაგანაც ღვინის წითელ სახეობებს აწარმოებენ. ასევე გვხვდება საფერავიც, თუმცა ყურძნის ეს ჯიში მეტად გავრცელებული აღმოსავლეთ საქართველოს რეგიონებშია.

ყურძნის თეთრი სახეობებიდან იმერეთში ციცქა, ცოლიკაური და კრახუნაა გავრცელებული, რომელთაგანაც მშრალი თეთრი და ცქრიალა ღვინის სახეობები იწარმოება.

საქართველოს ეს რეგიონი ცნობილია ალექსანდროულისა და მუჯურეთულის ყურძნის ჯიშებით, რომელთაგანაც იწარმოება ცნობილი ნახევრად-ტკბილი ღვინო „ხვანჭკარა“. ასევე ვხვდებით უსახელაურის ყურძენს, რომელიც იშვიათობას წარმოადგენს და ძვირადღირებული ნახევრად-ტკბილი ღვინოების წარმოებისას გამოიყენება.

წულუკიძის თეთრა და ცოლიკაური რაჭა-ლეჩხუმის ყურძნის თეთრი სახეობებია, რომლებიც მშრალი და ნახევრად-ტკბილი ღვინის სახეობების წარმოებისას გამოიყენება, როგორიცაა, მაგალითად, „ტვიში“.

ქართლში გავრცელებულია საფერავი - საქართველოს მთავარი წითელი ყურძნის ჯიში, ასევე შავკაპიტო, რომლისგანაც მდიდრული წითელი ღვინის სახეობები იწარმოება. ქართლის რეგიონში გვხვდება თავკვერიც.

ჩინური და გორული მწვანე ქართლის რეგიონის ყურძნის მთავარი ჯიშებია, რომლებიც ქართლის მეთოდით მშრალი ღვინის სახეობების წარმოებისას გამოიყენება. აღნიშნული მეთოდი ფერმენტაციის პროცესში ყურძნის რბილობის მინიმალური ოდენობით დამატებას გულისხმობს.

კახეთი ქართული მეღვინეობის ყველაზე ცნობილი რეგიონია. აქ დომინირებს საქართველოში ყველაზე გავრცელებული წითელი ყურძნის სახეობა - საფერავი, რომლისგანაც იწარმოება ღვინის წითელი სახეობები. საფერავის გარდა, კახეთის რეგიონში ასევე გვხვდება ქინძმარაული, მუკუზანი და ახაშენი.

ყურძნის თეთრი სახეობებიდან კახეთში გავრცელებულია რქაწითელი, კახური მწვანე, ქისი და ხიხვი, რომლებიც გამოიყენება ტრადიციული ქვევრის ტექნოლოგიით თეთრი და ქარვისფერი ღვინის სახეობების წარმოებისთვის (როგორებიცაა მაგალითად რქაწითელი, ტიბაანი).